Τα μέλη των REM. Από αριστερά, Μάικ Μιλς, Μάικλ Στάιπ και Πίτερ Μπακ λένε αντίο στους φαν τους «Ξέρει κανείς να συμμετέχει σ' ένα πάρτι, όταν ξέρει και πότε έχει φτάσει η ώρα να φύγει», έγραψε ο Μάικλ Στάιπ, ο τραγουδιστής τους. «Χαιρόμαστε που αυτό αποτελεί κοινή απόφασή μας, χωρίς δικηγόρους να τρέχουν πέρα-δώθε προσπαθώντας να ρυθμίσουν διαφωνίες», συμπλήρωσε και ο μπασίστας Μάικ Μιλς.
Αραιή δισκογραφία
Η αλήθεια είναι πως η ώρα αυτή είχε φτάσει. Το πάρτι τελείωσε. Οι REM τα τελευταία χρόνια έμοιαζαν να έχουν χάσει τον οίστρο τους. Εβγαζαν όλο και πιο αραιά τα άλμπουμ τους, και αυτά δεν έφταναν στο επίπεδο των παλιών. Το παρελθόν τους, όμως, ήταν πλούσιο. Οι REM έκαναν μια σπουδαία καριέρα, που κράτησε παραπάνω από τρεις δεκαετίες. Τεράστιο όνομα, αμερικανικό (από την Αθήνα της Τζόρτζια η καταγωγή τους), ήταν κάτι σαν τους U2 στην Ευρώπη. Από τους τελευταίους μεγάλους μιας γενιάς, της δικής μας γενιάς, που πέτυχε τα τραγούδια τους στην εφηβεία της. Που μεγάλωσε μαζί τους.
Η ανακοίνωση της διάλυσης μας πέτυχε κάπως απροετοίμαστους, αργά το βράδυ της Τρίτης -Τρίτη πρωί για την Αμερική.
Το περιοδικό «Rolling Stone» μάς παρέπεμπε στο site του συγκροτήματος: «Προς τους οπαδούς και τους φίλους μας: Ως REM και ως διά βίου φίλοι και συν-συνωμότες, αποφασίσαμε να διαλύσουμε το γκρουπ. Αποχωρούμε με βαθύ αίσθημα ευγνωμοσύνης, ολοκλήρωσης και υπερηφάνειας για ό,τι έχουμε καταφέρει. Για όποιον αισθάνθηκε ποτέ συγκινημένος από τη μουσική μας, τις βαθύτατες ευχαριστίες μας για την ακρόαση».
Οσοι, πάντως, διάβαζαν πίσω από τις γραμμές, το ψιλοπερίμεναν. Ενας από τους ιθύνοντες της δισκογραφικής τους εταιρείας (Warner) δήλωνε χθες στα αμερικανικά περιοδικά πως το ανέμενε από πέρυσι το φθινόπωρο. Εβλεπε τις αλλαγές στη δισκογραφία, γνώριζε τη μέθοδο που δούλευαν οι REM (με το... δικό τους τρόπο) και διέβλεπε τη ρήξη. Τον επιβεβαίωσε έμμεσα και ο Μάικλ Στάιπ, με σημείωμά του στο site τους: «Ελπίζω οι οπαδοί μας να καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, αλλά όλα τα πράγματα τελειώνουν και εμείς θέλαμε να το κάνουμε σωστά και με το δικό μας τρόπο», έγραψε.
Ιδρύθηκαν το 1980 από τους Μπιλ Μπέρι (ντραμς), Πίτερ Μπακ (κιθάρα), Μάικ Μιλς (μπάσο) και Μάικλ Στάιπ (φωνητικά). Το όνομά τους το πήραν έπειτα από προτάσεις που έκαναν οι οπαδοί τους στο πρώτο τους live και τα αρχικά REM προέρχονται από τις λέξεις Rapid Eye Movement, που περιγράφουν τη φάση του ύπνου κατά την οποία βλέπουμε όνειρα. Κυκλοφόρησαν 15 στούντιο άλμπουμ, με το ντεμπούτο τους, το «Murmur», να βγαίνει το 1983. Στη συνέχεια υπέγραψαν μερικούς εξαιρετικούς δίσκους («Lifes Rich Pageant», «Document», «Automatic for the People» κ.ά.), αλλά και τραγούδια που έμειναν κλασικά («It's the end of the world as we know it (and Ι feel fine)», «Shiny happy people», «Everybody hurts» κ.ά.).
Κορυφαία εμπορική στιγμή τους, το άλμπουμ «Out of time» του 1991, με το τραγούδι-ύμνο «Losing my religion», που έκανε θραύση. Εναν ολόκληρο χρόνο ακουγόταν παντού και κατά κόρον. Στα highlights και το «Man on the moon» για τον Αντι Κάουφμαν, από το ομώνυμο φιλμ. Το τελευταίο τους cd -καλό, σχετικά- ήταν το «Collapse into now» (φέτος τον Μάρτιον), ενώ στα πλάνα τους υπάρχει και η κυκλοφορία ενός greatest hits, με όλα τα μεγάλα τραγούδια τους, συν κάποια καινούργια, όχι πολλά, που έμειναν έξω από την τελευταία τους ηχογράφηση.
Είχαν έρθει στην Αθήνα για live δύο φορές. Την πρώτη το 1999, στον Αγιο Κοσμά, και τη δεύτερη, πριν από τρία-τέσσερα χρόνια στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στο πάρτι του MTV. Και στις δύο συναυλίες ήταν καταπληκτικοί.
Εν κατακλείδι, σημειώστε κάτι ακόμη, το οποίο αποδεικνύει πόσο μεγάλο συγκρότημα ήταν οι REM. Τριάντα τόσα χρόνια καριέρας και παρέμειναν ώς το τέλος με την αρχική τους σύνθεση. Ακόμη και όταν αποχώρησε ο Μπιλ Μπέρι δεν τον αντικατέστησαν. Οπως έκαναν δηλαδή τα μεγάλα συγκροτήματα, οι Beatles, οι Led Zeppelin...
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=312224
