Τμήματα επιτύμβιου αναγλύφου με δύο γυναικείες μορφές αλλά και μια ενεπίγραφη στήλη ιδιαίτερης σημασίας έρχονται στην Ελλάδα. Μνημόνιο συνεργασίας βάζει "φρένο" σε παράνομες αγορές.
Το επιτύμβιο αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής αττικού εργαστηρίου. Χρονολογείται στο τέλος του 5ου αι. π.Χ.
Το μνημόνιο εξασφαλίζει ένα σαφές και θεσμοθετημένο πλαίσιο συνεργασίας και ανταλλαγών πολιτιστικών αγαθών με το Μουσείο Γκετί. Σκοπός της συνεργασίας είναι "η συστηματική ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας, η προβολή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και η δέσμευση για την αποτροπή της παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων".
Η Αρχαιολογική Υπηρεσία δούλεψε συστηματικά και αθόρυβα επί έναν χρόνο, προκειμένου να το επιτύχει.
Η ενεπίγραφη στήλη παρουσιαζόταν στην έκθεση του μουσείου και είναι ιδιαίτερης σημασίας. Λόγω της ειδικότητάς της στις αρχαίες επιγραφές, απευθυνθήκαμε στη γενική γραμματέα Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, υπό την καθοδήγηση της οποίας έγινε η συνεργασία. Μας είπε πως φέρει κείμενο στην κύρια όψη και στις δύο πλαϊνές.
"Πρόκειται για ημερολόγιο θυσιών και εορτών που τελούνταν στον Θορικό της Αττικής, προς τιμήν θεοτήτων και τοπικών ηρώων". Η βαρύνουσα σημασία της έγκειται στο ότι αποτελεί κείμενο "που παρέχει πληροφορίες θρησκευτικού χαρακτήρα, ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά πολύτιμο, καθώς η Ιστορία της θρησκείας συντίθεται εντέλει από τέτοια κείμενα".
Η κ. Μενδώνη υπογραμμίζει πως πολύ σημαντική είναι η παράθεση των εορτών με συγκεκριμένη χρονολόγηση μέσα στους αττικούς μήνες. Αποτελείται από 65 στίχους, είναι, δηλαδή, μεγάλη για τα δεδομένα παρόμοιων ευρημάτων και χρονολογείται στην κλασική εποχή (430-420 π.Χ.).
Η ιστορία της είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Το κείμενο είχε δοθεί από λόγιο του Λαυρίου στον Αμερικανό σπουδαστή Ντέιβιντ Ογκντεν κατά τη δεκαετία του '60. Ο Ελληνας το είχε αντιγράψει από τη στήλη. Στη συνέχεια, ετέθη υπ' όψιν του σπουδαίου αρχαιολόγου Βάντερπουλ, που το περιέλαβε σε επιστημονική έκδοση το 1973, έξι χρόνια πριν το αποκτήσει το Γκετί. Το ότι το είχε ο Ογκντεν, έστω και χωρίς φωτογραφία, σημαίνει πως ήταν στη χώρα μας μέχρι το '60 και σε αυτό στηρίξαμε τα επιχειρήματά μας.
Τα τμήματα του επιτύμβιου αναγλύφου, που επιστρέφονται, συνανήκουν με θραύσμα, το οποίο ανήκει στο Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου στην Αθήνα. Η ταύτιση έγινε ήδη από το 1975. Στo επιτύμβιο απεικονίζονται δύο γυναικείες μορφές, η κυρία καθισμένη αριστερά και η δούλη εμπρός της που ακουμπά το δεξί της χέρι στο μάγουλο. Το έργο αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής αττικού εργαστηρίου. Χρονολογείται στο τέλος του 5ου αι. π.Χ. Η χώρα μας είχε καταθέσει το αίτημα επισήμως εδώ και χρόνια.
"Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΘΗΤΗ"
Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, η υπογραφή αυτής της σημαντικής συμφωνίας με το Γκετί αποτελεί αχτίδα φωτός για τον υπουργό Παύλο Γερουλάνο. Με αυτήν, όπως λέει, "επιτυγχάνεται ένας σημαντικός στρατηγικός στόχος: η διαρκής παρουσία της Ελλάδας σε ένα από τα σημαντικότερα μουσεία, σε μία από τις σημαντικότερες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, στο κέντρο πολλών εξελίξεων και της διεθνούς βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης.
Εργαστήκαμε σκληρά επί πολύ καιρό γι' αυτήν τη συμφωνία, η οποία προβλέπει συνεργασία και βοήθεια στον τομέα τεχνογνωσία αλλά και στις εκθέσεις. Η παρουσία της Ελλάδας σε μελλοντικά γεγονότα στο μουσείο θα είναι αισθητή".
- Η ΑΘΗΝΑ ΗΘΕΛΕ ΑΡΝΑΚΙ Μερικές φορές οι πιστοί καλούνταν να κάνουν δύσκολα πράγματα, π.χ. σε κάποιον θεό έπρεπε να θυσιάσουν τον μήνα Ανθεστηρίωνα ένα μικρό κατσίκι, μαύρο, που να του λείπουν δύο δόντια. Σε άλλον θεό αρκούσε ένας τράγος, καφετής ή κόκκινος. Η Αθηνά, όμως, ήθελε αρνάκι!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63397151