Σε πρόσφατο συνέδριο του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, με θέμα την αρχαιολογία της παιδικής ηλικίας, αποκαλύφθηκαν πτυχές της ζωής των παιδιών κατά την παλαιολιθική περίοδο, περίπου 13.000 χρόνια πριν. Οι αρχαιολόγοι, μελετώντας ένα από τα γνωστότερα προϊστορικά σπήλαια που φέρουν βραχογραφίες στη Γαλλία, εκείνο του Ρουφινιάκ στην Ντορντόν, γνωστό ως σπήλαιο των εκατό μαμούθ, διαπίστωσαν ότι τα νήπια της εποχής του λίθου πήγαιναν σε ένα είδος... παιδικού σταθμού, όπου ενθαρρύνονταν να αναπτύξουν τις δημιουργικές τους δεξιότητες στην τέχνη της ζωγραφικής των σπηλαίων. Εκφράζονταν χρησιμοποιώντας μια τεχνική αυλακώσεων με τα δάχτυλα - περνούσαν τα δάκτυλά τους πάνω από μαλακό κόκκινο πηλό, σχηματίζοντας διακοσμητικές γραμμές, απλές και πιο σύνθετες.
Τα εντυπωσιακά σχέδια, που περιλαμβάνουν αναπαραστάσεις από 158 μαμούθ, 28 βίσονες, 15 άλογα, 12 αίγαγρους, 10 τριχωτούς ρινόκερους, τέσσερις ανθρώπινες μορφές και μία αρκούδα, αποτελούν ένα μικρό ποσοστό της τέχνης που συναντά κανείς στο δαιδαλώδες σπήλαιο μήκους πέντε μιλίων. Μάλιστα, ένας θάλαμος έχει τόσο πολλές βραχογραφίες καμωμένες από παιδιά, ώστε οι επιστήμονες πιστεύουν πως ο χώρος προοριζόταν αποκλειστικά για νήπια ή πως ήταν ένας χώρος που χρησιμοποιούνταν για κάποιο τελετουργικό, ίσως ένα είδος μύησης.
Εκεί βρέθηκαν και οι σπηλαιογραφίες τεσσάρων παιδιών, ηλικίας 2-7 ετών. Οι αυλακώσεις που θεωρείται πως έχουν γίνει από ένα πεντάχρονο κορίτσι είναι οι περισσότερες στον αριθμό μέσα στο σπήλαιο. Έχουν επίσης ταυτιστεί τα έργα που έχουν γίνει από τέσσερις ενήλικες.
Τα ίδια τα σχέδια αποκαλύπτουν στοιχεία και για τις σχέσεις των κατοίκων του σπηλαίου, λένε οι ερευνητές. Για παράδειγμα, ένα επτάχρονο κορίτσι φαίνεται πως ήταν πολύ συχνά μαζί με έναν από τους νεαρότερους ενήλικες, πιθανότατα έναν άντρα που μπορεί να ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός της. Έπειτα, το γεγονός ότι κάποια από τα σχέδια των παιδιών βρίσκονται ψηλά στα τοιχώματα και στις οροφές φανερώνει πως κάποιος ίσως τα σήκωνε ή ίσως να κάθονταν στους ώμους κάποιου. Επιπλέον, οι αυλακώσεις από ένα δίχρονο παιδί υποδηλώνουν πως το παιδικό χέρι το καθοδηγούσε ένας ενήλικος. Οι γραμμές είναι πολύ προσεγμένες, πράγμα εξαιρετικά ασυνήθιστο για παιδιά τέτοιας ηλικίας, που σημαίνει ότι κάποιος το μάθαινε πώς να ζωγραφίζει.
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι τα παιδιά βρίσκονταν παντού, ακόμη και στα πιο βαθιά, τα πιο σκοτεινά σημεία του σπηλαίου, μακριά από την είσοδό του. Φαίνεται πως εμπλέκονταν σε τέτοιο βαθμό σε αυτήν την τέχνη, που οι επιστήμονες άρχισαν να αναρωτιούνται πόσο μεγάλη ήταν η συμμετοχή τους στην καθημερινότητα.
πηγή
